اصلاح الگوی مصرف

مزایای نان های سبوس دار:
1-فیبر (سبوس) نان سبوس دار 3برابر نان سفید است.
2-ارزش غذایی و املاح نان سبوس دار 2برابر نان سفید است.
3-گلوکز بعد از غذا یا قند نان سبوس دار 50 ولی نان سفید حدود 100است.
سایر مزایای نان سبوس دار
1-کاهش قند و چربی خون 2-پیشگیری از سوءتغذیه 3-رسوب گیری از جداره های روده و معده 4-خنثی سازی مواد سرطان زا 5-جلوگیری از جذب اسیدهای صفراوی 6-جلوگیری از یبوست
7-پیشگیری از دیابت 8-پیشگیری از پوکی استخوان 9-پیشگیری از کم خونی 10-پیشگیری از چاقی
براساس اعلان سازمان بهداشت جهانی: نیاز روزانه انسان به فیبرحدود 30گرم است که 15گرم آن بایستی از طریق مصرف حبوبات، سبزیجات و میوه جات و 15گرم مابقی با مصرف نان های سبوس دار تامین گردد. لذا اگر هر ایرانی روزانه 3 قرص نان سبوس دار مصرف نماید (یعنی 450گرم نان) ضمن تامین فیبر موردنیاز بدنش سلامتی خود را نیز بیمه می سازد و دیگر نیازی به دکتر و دارو و درمان نخواهیم داشت.


مزایای طرح بهینه سازی نان های سنتی کشور:
1-حذف کامل جوش شیرین
2-حذف کامل ضایعات نان
3-تغییر الگوی پخت نان از مسطح (تافتون و لواش) به نیمه حجیم (نانی هم وزن تافتون ولی کوچکتر و ضخیم تر)
4-افزایش صخامت نان از 4 به حدود 9 میلیمتر با (وزن چانه 200گرم)
5-طولانی سازی زمان تخمیر از 20 دقیقه به حدود 2ساعت
6-طولانی سازی زمان پخت از 25 ثانیه به 2.5 دقیقه (با کاهش شعله آتش و افزایش ارتفاع آن با سنگ)
7-حذف وردنه به منظور جلوگیری از خروج زودهنگام گازهای تولیدی در فرآیند تخمیر
8-کاهش مشکلات پخت آردهای ضعیف و پخت نان روی سطح سنگ نه سقف تنور
9-انطباق و سازگاری نان تولیدی با ذائقه وسلیقه ملی
10-استفاده بهینه از ماشین های دوار با افزایش ارتفاع مشعل از سطح سنگ، و کاهش شعله آتش و استفاده از دم کبابی
11-افزایش مرغوبیت- پوکی- ماندگاری و لقمه پذیری نان های تولیدی
12-کاهشPH خمیر، تخریب اسید فیتیگ و نهایتاً آزادی املاح حیاتی موجود در گندم
13-استفاده از آرد سبوس دار به جای آرد سفید و تامین املاح- ویتامین ها و از همه مهمتر فیبر موردنیاز روزانه مردم
14-ایمن سازی مردم از ابتلابه بیماری های غیرواگیر (دیابت- چاقی- چربی خون) با تولید نان سبوس دار
15-ایمن سازی نانوایان از ابتلابه عوارض جسمی- چشمی و پوستی کار با تنورهای سنتی
16-پیشگیری از بیماری های گوارشی- کم خونی و پوکی استخوان، با تولید نان بدون جوش و تخمیر شده.
17-افزایش اشتغال در نانوایی های کشور از 3 به 7نفر با بهره گیری از پرسنل آموزش دیده
18-استفاده از مخمر به جای جوش شیرین به منظور زمان تخمیر- زیباسازی- پوک سازی وغنی سازی نان
19-استفاده از آرد تعادلی و کمک به حذف تدریجی سوبسید نان با رضایت دولت، ملت و نانوایان.


ویژگی طرح بهینه سازی نان های سنتی1. حذف کامل ضایعات و اصلاح کیفی نان در کشور
به نظر می رسد کاربردی ترین طرح کشوری اصلاح کیفی نان و مناسب ترین الگوی پخت نان باتوجه به جغرافیای انسانی وعوامل تغذیه ای و ملی طرحی است که در حال حاضر در اصفهان اجرا می گردد. اجرای آزمایشی طرح مزبور در 200 واحد نانوایی شهر اصفهان نشان می دهد که موفقیت آن در این خصوص صددرصد و امکانات و منابع لازم برای رسیدن به اهداف فوق در دسترس همگانی و ارزان قیمت می باشد نانهای تولیدی نیز ذره ای ضایعات نداشته و همه قسمتهای آن برشته- مغزپخت و قابل مصرف است. نرخ نان نیز در حدی است که همه طبقات جامعه قادر به خرید آن هستند (هر قرص نان 200گرمی با آرد کیلوئی 45تومان 30تومان)


2- حذف کامل جوش شیرین از ترکیب خمیر و استفاده از مخمر به جای آن
بزرگترین مانع موجود بر سر راه حذف جوش شیرین در کشور رقم بالای آمار تولیدکنندگان نانهای مسطح (لواش و تافتون) می باشد که 65درصد نانهای تولیدی در کشور را به خود اختصاص داده و از آن جائی که پخت خمیر ور آمده و حذف جوش شیرین برای نانهای مسطح زحمت آفرین است لذا اجراء طرح مزبور مشکل فوق را حل ساخته و به دلیل اینکه قطر آن بین 5تا 8 میلیمتر است و در طبقه نانهای نیمه حجیم جای می گیرد می توان جوش شیرین را حذف کرد بدون اینکه باعث داغ زدگی سطح نان گردد. به شرطی که حتماً از مخمر (خمیر مایه) بعنوان جایگزین جوش شیرین استفاده نمایند در غیر اینصورت نانهای تولیدی فاقد پوکی- زیبایی و مرغوبیت می باشد و اثری از تاولهای زیبا روی سطح نان مشاهده نمی شود. بنابراین ترویج نانهای نیمه حجیم، بربری، سنگک و نان قپی یا محلی که مورد نظر ماست بهترین راه ممکن برای تحقق هدف مزبور می باشد که به تدریج باعث خواهد شد آمار تولید نانهای مسطح کاهش یابد و آمار تولید نانهای نیمه حجیم افزایش.

محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری ایران روز چهارشنبه نوزدهم فرووردین در سخنرانی ای در اصفهان بار دیگر با اشاره به پیام نوروزی رهبر جمهوری اسلامی در لزوم صرفه جویی در مصرف گفت : دولت در چند عنوان مهمترین مصارف و منابع کشور را که امروز دستخوش اسراف و بهره برداری نامناسب شده دسته بندی و برایشان برنام? مناسبی تهیه کرده است.

رئیس جمهوری ایران بار دیگر تأکید کرد که قرار است به موجب طرح هدفمند کردن یارانه ها به منظور اجرای باصطلاح اصلاح الگوی مصرف یارانه های سوخت، آب، برق، نان حذف و سهم مردم از این یارانه ها به طور نقدی به آنان پرداخت شود.

در توجیه این مطلب رئیس جمهوری ایران بار دیگر مدعی شد که 70? جمعیت کشور، یعنی 50 میلیون نفر تنها از 35? یارانه های انرژِی استفاده می کنند و در مقابل 30? جمعیت از 65? یارانه ها بهره مند می شوند.

بر این پایه، رئیس جمهوری ایران مدعی شد که دولت او قصد دارد که با اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها 70? مردم که تاکنون تنها از 35? یارانه ها استفاده می کردند بتوانند از این پس از 60? یارانه ها بهره ببرند.

اینکه پرداخت یارانه ها به اتلاف منابع در اقتصاد ایران تبدیل شده تردید کمتر کسی را برمی انگیزد. دولت در حال حاضر سالانه تنها 10 میلیارد دلار یاران? مستقیم در بخش های بنزین، نان و درمان به مردم می پردازد و اگر یارانه های غیرمستقیم را به این رقم اضافه کنیم، جمع آنها به 100 میلیارد دلار می رسد که یک ونیم برابر بودجه جاری کشور است.

در این میان کارشناسان تنها اتلاف سوخت را در اقتصاد ایران معادل 28 میلیارد دلار تخمین می زنند. به این معنا که ایران سالانه 700 میلیون بشکه نفت بیش از متوسط جهانی مصرف می کند. اتلاف منابع در بخش یارانه نان سالانه معادل 5 میلیارد دلار است، در حالی که دولت تنها 13 میلیارد دلار به سازمان تأمین اجتماعی بدهکار است و به دلیل اختصاص بخش بزرگی از بودجه به یارانه های غیرمستقیم امکان بهداشت استاندارد، آموزش و پرورش رایگان و امنیت مناسب برای شهروندان مقدور نیست.

با این حال، اتلاف منابع در ایران مختص یارانه ها نیست تا آنجا که دولت خود بیشترین سهم بودجه را دریافت می کند. بر پای? آمار بانک مرکزی جمهوری اسلامی دولت نهم در سال گذشته و غالباً در چارچوب طرح بنگاه های زود بازده اقتصادی روی هم 18 هزار میلیارد تومان به افرادی وام داده که فقط 4 درصد این رقم را در طرح های پیشنهادی خود هزینه کرده اند. باز بر اساس همین آمار 44? طرح های ارایه شده بخشی از وام های خود را دریافت نموده اند و 51? طرح های تعریف شده هیچ وامی نگرفته اند.

خلاصه اینکه، بخش مهمی از منابع ارزی کشور به هدر رفته است و ایران در یکی از پو رونق ترین دوره های خود - به دلیل افزایش بهای نفت طی دو سه سال اخیر – به طرزی ناسازگار وارد یکی از وخیم ترین بحران های اقتصادی خود نیز شده است.

صرف نظر از نقش و جایگاه دولت در اتلاف منابع، ادعای دولت در توجیه حذف یارانه ها، به ویژه یارانه های سوخت – اینکه 30? جمعیت که سه دهک بالای جامعه را تشکیل می دهند از 65? یارانه ها استفاده می کند – محل تردید بسیار است.

سایت "الف" وابسته به احمد توکلی رئیس مرکز پژوهش های مجلس با استناد به ترازنام? انرژی سال 1385 که از سوی دفتر برنامه ریزی کلان برق وزارت نیرو منتشر شده نوشته است که قریب 38? یارانه های سوخت در سال 1385 در بخش خانگی و حمل نقل شخصی (اعم از خودروهای خصوصی و موتورسیکلت ها) مصرف شده و اگر 3? تجاری را به این رقم بیافزایم به نرخ 41? دست می یابیم.

به این ترتیب، پرسیدنی است : آیا موتورسیکلت ها، حدود 2 میلیون پیکان، بیش از2 میلیون پراید، صدها هزار دستگاه رنو، خودروهایی با بیش از ده سال عمر به سه دهک بالای جامعه تعلق دارند؟ آیا نفت سفید و گاز مایع و نفت گازِ مصرف خانگی که از یارانه های بیشتری در قیاس با بنزین، گاز طبیعی و برق استفاده می کنند، بیش از همه توسط سه دهک بالای جامعه مصرف می شود یا توسط دهک های پائین و به خصوص روستائیان فقیر کشور؟

حتا اگر فرض کنیم که یارانه های بنزین را عمدتاً سه دهک بالای جامعه استفاده می کنند، باز پرسیدنی است : چرا دولت همچنان با صرف یارانه های گزاف در پشتیبانی از خودروسازان دولتی، اجازه تولید خودروهایی را می دهد که بیش از دو برابر استاندارها سوخت مصرف می کنند؟ چرا بیش از 90? کالاهای کشور توسط کامیون ها حمل می شوند؟ چرا پالایشگاه های کشور در بدترین وضعیت فنی قرار دارند و درصد قابل توجهی از نفت خام را به نفت کوره تبدیل می کنند و بنزین با اُکتان 87 با افزوده های خطرناک و گازوئیل آغشته به صدها برابر گوگرد و نفت کوره تولید می کنند؟

نتیج? منطقی و واقعی سخنان رهبر جمهوری اسلامی و به تبع رئیس جمهوری و دیگر مقامات ارشد ایران در ضرورت حذف یارانه های اساسی کشور به ویژه یارانه های سوخت این است که کاهش قیمت نفت و تحریم های بین المللی اقتصاد ایران را به مرحل? برگشت ناپرپذیری رسانده است. در نتیج? این فشار مضاعف، اصلاح قابل توجه قیمت حامل های انرژی در سال جدید نه فقط اجتناب ناپذیر است، بلکه افزایش های چند صد درصدی را در قیمت برخی حامل های انرژی در پی خواهد داشت.

مهمتر از این، اما جهش تورمی است که در نتیج? واقعی شدن قیمت حامل های سوخت به وجود خواهد آمد و علاوه بر رکود تورمی، بیکاری را در اقتصاد ایران تشدید خواهد کرد.

این دو پرسش در هفته ها و ماههای آینده توجه بسیاری را به خود جلب خواهد کرد.